Þululaust RÚV!

Gott kvöld góðir landsmenn.

Einu sinni var ég þula hjá Sjónarpinu. Nær allan níunda áratug 20. aldarinnar kynnti ég dagskrána fyrir landsmönnun. Þegar ég hóf störf var ekkert sjónvarp allan júlímánuð! Það var heldur ekkert sjónvarp á fimmtudögum "í gamla daga". Ég man eftir auglýsingum um fyrstu myndbandstækin sem hvöttu fólk til að taka upp dagskrána og horfa svo á hana á fimmtudagskvöldum. Dagskrá kvöldsins var líka "örstutt" þegar ég byrjaði að kynna hana, en lengdist fljótlega á árunum mínum við kynningar. Það var heldur engin samkeppni, fyrr en 1986 þegar Stöð 2 hóf útsendingar.

Þulurnar voru heimilis"vinir" allra landsmanna. Hvert einasta mannsbarn þekkti á okkur andlitið. Enn í dag fæ ég spurninguna "varst ekki einusinni þula?" Samt eru 20 ár síðan ég kynnti síðast dagskrána. Ég held að ég sé yngsta þulan sem ráðin hefur verið, rétt rúmlega tvítug og það voru að mig minnir um áttatíu manns sem fóru í inntökupróf og viðtal fyrir starfið :)  Starfið var og hefur alltaf verið eftirsóknarvert. Laun voru samt alls ekkert góð. Þetta var bara svo "þægileg" aukavinna.

Þegar ég frétti að til stæði að hætta með þulurnar var fyrsta hugsunin "jæja, á loksins að láta verða af því". Það var nefnilega mikið talað um þetta þegar ég var  þula. Meira að segja átti að láta reyna á það. Okkur var öllum sagt upp - en svo var hætt við og við beðnar að koma aftur. Sumar tóku því tilboði - en aðrar okkar sögðu nei takk. Þá byrjaði td. Rósa Ingólfs að kynna og setti sinn skemmtilega, umdeilda svip á kynningarnar. Það voru eingöngu konur í þessu starfi öll árin sem ég var þarna. Við urðum ágætis vinkonur og hittumst ásamt fleiri góðum samstarfskonum í mörg ár eftir að við hættum að kynna. Þuluárin hjá RÚV voru alveg yndisleg. Fullt af frábæru samstarfsfólki; margt hafði verið hjá Sjónvarpinu frá upphafi. Það var nánast eins og stórfjölskyldu-samkunda þegar við hittumst utan vinnunnar.

Það er gaman að fylgjast með umræðunni í fjölmiðlunum núna á þessum tímamótum. Ég hlustaði t.d. á viðtal við Katrínu og Rósu Ingólfs í morgunútvarpinu í morgun. Allir virðast hafa skoðanir á þessu máli - með eða á móti. Ég er hissa á að RÚV skuli ekki hafa hætt með þulur fyrir löngu. Fyrstu árin fólst þularstarfið ekki eingöngu í því að lesa dagskrána - tæknin var ekki upp á marga fiska miðað við í dag og oft þurftum við að lesa alls kyns tilkynningar sem berast þurftu landsmönnum. Rósa sagði í viðtalinu í morgun að við ættum að halda sérstöðu okkar og halda áfram með þulurnar, heimilisvini margra landsmanna. Mín skoðun er að löngu sé kominn tími á kveðjustund. Mæli með því að það fjármagn sem sparast við brotthvarf þulanna verði nýtt til innlendrar dagskrárgerðar.

Dagskránni er lokið, góða nótt.

 

Til hamingju Ísland!

Get ekki orða bundist með að óska Íslandi í heild sinni til hamingju. Ótrúlega flottur árangur hjá handboltastrákunum - silfrið í höfn - og það glampar á gullið innan seilingar! Það verður óvenju mikil spenna þennan sunnudagsmorguninn. Mikið er ég glöð að vera heima og geta horft á beina útsendingu.  Áfram Ísland!

Get ekki ímyndað mér annað en alhörðustu antí-sportistar séu glaðir líka (þó þeir séu örugglega að kafna í íþróttafréttum þessa dagana)